Στην πρόταση αυτή τα μέσα και τα νέα μέσα θεωρούνται ως ενδιά-μεσα που συνθέτουν μία κουλτούρα της οθόνης, η οποία χρειάζεται να εννοηθεί ολιστικά. Η σύγκλιση των μέσων, η ολίσθηση στοιχείων που αφορούν στο περιεχόμενο, στο ύφος, στην αισθητική, στον λόγο, στα τεχνολογικά γνωρίσματα και οι « γέφυρες» από το ένα μέσο στο άλλο εξετάζονται υπό το πρίσμα της διαμόρφωσης μίας διαμεσικής κουλτούρας η οποία γίνεται διαπραγματεύσιμο στοιχείο και πλαίσιο αναφοράς μεταξύ εκπαιδευτικού και μαθητή.
Στόχος του μαθήματος είναι να εξετάσουμε και να εννοήσουμε ένα διαφορετικό πρίσμα αντίληψης της εξέλιξης των μέσων με άξονα την εξής κεντρική προβληματική: Ποιος ο ρόλος του εκπαιδευτικού και ποια η ιδιαίτερη σχέση μέσων-εκπαιδευτικού-μαθητή στα πλαίσια ενός μετα-νεωτερικού déjà vu που εκδηλώνεται σε μία ολιστική οθόνη (συνδυάζοντας διαφορετικές τεχνικές πλατφόρμες);
Το μάθημα ενέχει μία διάσταση ‘πειραματισμού’ και περιλαμβάνει περιπτωσιολογικές αναλύσεις και στηρίζεται επίσης στην δημιουργία «πρότζεκτ» των φοιτητών, που προσβλέπουν στη διερεύνηση των τρόπων με τους οποίους μπορεί να εκφραστεί η διαμεσική κουλτούρα των μαθητών.